Internationale vrede en veiligheid in het digitale domein

Statelijke actoren zetten steeds vaker digitale middelen in voor spionage-, beïnvloedings- en sabotagedoeleinden als integraal onderdeel van hun machtsinstrumentarium, of in concrete conflictsituaties. Ook is er een toename van het aantal landen dat aan een offensieve, militaire cybercapaciteit bouwt. Deze dreiging is de afgelopen jaren sterk toegenomen en vormt een ernstige internationale veiligheidsdreiging.

In internationaal verband is er sprake van scherpe tegenstellingen tussen verschillende landen in de benadering van het cyberdomein. Er bestaat verschil van inzicht over de toepassing van internationaal recht, (gedrags)normen in cyberspace, en de afhankelijkheid van en toegang tot digitale middelen. Het decentrale karakter van het internet en de mogelijkheden die het internet biedt voor anoniem optreden, bemoeilijken daarnaast het handhaven en controleren van gemaakte afspraken. Mede doordat attributie moeilijk is in het cyberdomein, kunnen dergelijke cyberoperaties de internationale rechtsorde bedreigen. Nederland dient ook zelf te beschikken over capaciteiten en instrumenten om digitale aanvallen op onze nationale belangen resoluut te kunnen afweren en – in het uiterste geval – proportioneel te kunnen vergelden.